Jan Jelinek
KONCERTY | WYSTAWA | PARTNERZY | BILETY
Praca Jana Jelinka bazuje na transformacji dźwięku, przetwarzaniu materiału wyjściowego, zaczerpniętego z muzyki popularnej na abstrakcyjne, uproszczone tekstury. Omijając tradycyjne instrumenty, konstruuje on kolaże z niewielkich fragmentów materiału dźwiękowego nagranego przy pomocy różnych urządzeń: magnetofonów, samplerów, odtwarzaczy multimedialnych, itp. Fragmenty te są zapętlane w powtarzalne loopy – redukujące wyjściowe nagrania do samej esencji, czyniąc je nierozpoznawalnymi.
Jelinek zaczął publikować swoje nagrania w 1998 r., początkowo pod pseudonimem Farben and Gramm. W roku 2000 jego kolaże dźwiękowe zabrzmiały w Young Media Pavilion podczas EXPO2000 w Hanowerze. W kolejnych latach współpracował z takimi artystami jak Sarah Morris, niemieckim pisarzem Thomasem Meinecke, japońskim ensemble Computer Soup, australijskim triem jazzowym Triosk, jak również z artystą wideo Karlem Kliem – tworząc widowiska audiowizualne m.in. w paryskim Centre Pompidou. W 2007 r., wraz z Andrew Peklerem i Hanno Leichtmannem stworzył improwizujące trio Groupshow, kontestujące wszelki repertuar oraz ograniczenia czasu trwania koncertu.
W 2008 r . Jelinek założył wytwórnię faitiche – platformę publikacyjną dla własnych eksperymentów, projektów grupowych oraz twórczości swoich przyjaciół ze świata muzyki. Pośród płyt wydanych dotychczas znajdują się wspólne nagranie z Masayoshim Fujitą oraz prace fikcyjnej badaczki dźwięku Ursuli Bogner, której partytury, rysunki oraz zapiski były prezentowane na całym świecie. Od 2012 Jelinek tworzy też eksperymentalne słuchowiska radiowe, pełne fikcyjnych postaci i krajobrazów dźwiękowych, dla państwowej stacji SWR. Motyw wielorakich, fikcyjnych osobowości powtarza się we wszystkich publikacjach faitiche, a ich cecha wspólną jest przetworzenie wcześniej zebranego materiału dźwiękowego.
Zwischen (faitiche17) – skrócona wersja słuchowiska radiowego pod tym samym tytułem (w jęz. niemieckim pomiędzy), stworzonego przez Jana Jelinka dla SWR2; składa się z dwunastu poetyckich kolaży dźwiękowych wykorzystujących odpowiedzi udzielanych w wywiadach przez publiczne osoby. Każdy kolaż powstał z niewielkich, niesemantycznych zdarzeń dźwiękowych zarejestrowanych pomiędzy słowami odpowiedzi: pauz, oddechów, momentów wahania. Kolaże te kontrolują również syntezator wytwarzający elektroniczne dźwięki, które nakładają się i łączą z nagraniami głosów, aby zbudować dwanaście akustycznych struktur.